“Vanwege de dienstplicht ben ik het land ontvlucht. Ik wilde niet betrokken zijn bij het conflict. Via Soedan en Turkije ben ik naar Hongarije gegaan, waar ik mijn masterdiploma heb gehaald. Daarna ben ik in Nederland beland.”

Wat heb je achtergelaten in Syrië?

“Ik heb mijn vrienden en familie achtergelaten. Maar ook mijn huis en alle herinneringen. Eigenlijk alles. Maar tegelijkertijd had ik altijd al de droom om de wereld te verkennen, dus er is ook iets positiefs uit gekomen.”

Hoe leefde je in Syrië?

“Ik heb altijd gewerkt. Mijn interesse ligt vooral in interculturele communicatie. Mijn scriptie gaat bijvoorbeeld over beleefdheid en directheid en hoe die verschillen in Westerse en Oosterse landen. De beste manier om een cultuur te leren kennen, is door er te werken. In Syrië had ik parttime banen terwijl ik studeerde, zoals verkoper bij een kledingwinkel. In Soedan gaf ik overdag les en ’s avonds was ik ober. In Turkije maakte ik hele lange dagen met thee verkopen en in Hongarije had ik ook parttimebanen naast mijn studie. In Nederland ben ik bij de gemeente begonnen, als vertaler voor immigranten. Voor mij was het ook een goede mogelijkheid om Nederlands te leren. Dat had ik nodig om aan mijn opleiding te beginnen.”

En je geeft nu ook les?

“Ja, als stageplek voor de lerarenopleiding geef ik Engels les aan een VMBO, HAVO en VWO-klas. Elke woensdag geef ik les, op donderdag heb ik college op de UvA en de andere dagen werk ik voor de gemeente. De 5HAVO-klas is echt geweldig. Met hen had ik mijn eerste les en ze hebben mij echt een welkom gevoel gegeven en ze steunen mij. Ze zijn ook heel nieuwsgierig naar mijn verhaal en hebben daar goede gesprekken over.”

Hoe is het om bij de gemeente te werken met mensen die ook hun land ontvlucht zijn?

“Ik help ze met integreren, wat voor statushouders een verplichting is. Het gaat om de MAP-training: Module Arbeidsmarkt en Participatie. Ik leg ze de Nederlandse cultuur uit, hoe het is om hier te werken en hoe sollicitatiegesprekken er aan toe gaan. Maar ook over verzekeringen en uitkeringen en uiteindelijk leer ik er zelf ook weer van. Het is fijn om zowel les te geven als er zelf ook van te leren.”

Om de lerarenopleiding Engels te doen, heb je financiële steun gehad van het Fonds Studie Zonder Grenzen. Hoe is dat gegaan?

“Zonder de steun van het Fonds Studie Zonder Grenzen had ik de opleiding nooit kunnen doen. Het is niet te doen om alles te kunnen betalen, als ik ook moet studeren. Ik krijg geen studiefinanciering, omdat ik over de dertig ben. Toen ik in Nederland kwam, ben ik gelijk vrijwilligerswerk gaan doen, om de cultuur beter te begrijpen. Ik was erg blij toen ik op de open dag kwam bij de UvA en ik hoorde dat deze mogelijkheid er was.”

En waarom eigenlijk de lerarenopleiding Engels?

“In Damascus heb ik de bachelor Engelse Literatuur behaald. In Hongarije kreeg ik een beurs, waardoor ik binnen de EU een visum kreeg. Ik heb mij dus ontwikkeld als taalkundige in Engels en daar ligt mijn achtergrond. Daarom is deze keuze voor mij logisch. Ik wilde altijd al docent worden en deze opleiding helpt me daarbij.”

Zou je ooit nog terug willen naar Syrië?

“Ik ben blij dat je die vraag stelt. Ik heb me nog nooit ergens thuis gevoeld. Voor andere mensen is dat misschien waar je bent geboren, maar als je opgroeit in een dictatuur waar mensenrechten worden geschonden, dan voelt dat niet zo. Ook in andere landen voelde ik me niet thuis, door slechte werkomstandigheden en racisme. Als je je ergens niet welkom voelt, dan kan je niet werken of studeren. Het zorgt voor mentale problemen. In Nederland voelde ik me voor het eerst thuis. Ik heb het gevoel dat ik hier vrijheid heb en gelijke omstandigheden. Er is een wet die iedereen beschermt en dat is geweldig. Dus dit is mijn thuis.”