“Mijn ouders hadden een goede baan en we hebben het altijd goed gehad. Helemaal als je het vergelijkt met de rest van het land. Mijn moeder werkte op een school waar ik en mijn broers ook heen gingen. Het was de enige school in ons land die een internationaal baccalaureaat aanbiedt en je gaat daar van je 16e tot je 18e heen. De meesten gaan na die school studeren in het buitenland en dat wilde ik ook.” 

Yomna meldde zich zowel aan voor universiteiten in Canada als voor de UvA. Uiteindelijk werd het Amsterdam. “Ik was begonnen met rechten studeren, daarna psychologie en toen politiek. Door de revolutie in 2019 in Soedan werd mijn interesse in politiek alleen maar groter. De economische problemen die volgden, maakten mij ook nieuwsgierig naar economie. Toen ik het PPLE-programma tegenkwam dacht ik: dit is alles wat ik altijd al wilde studeren en dan in één opleiding. Van Khartoum verhuizen naar Europa is best wel een cultuurschok. Maar gelukkig is er in Amsterdam genoeg te doen, terwijl het eigenlijk helemaal niet zo’n grote stad is. Ik begon in 2020 mijn opleiding, maar omdat door corona alles toen online was, deed ik dat vanuit Soedan. Een jaar later ben ik naar Amsterdam gekomen.” 

“De conflicten die in Soedan spelen, zijn voor mij een vloek en een zegen. Het is nadelig geweest omdat het onderwijs achterliep. Online onderwijs waren we wel gewend, maar in coronatijden lag het internet in ons land er heel vaak uit, waardoor ik wel een achterstand opliep. Tegelijkertijd is wat er in Soedan gebeurt een grote drijfveer voor mij. Mijn focus op politiek heb ik, zodat ik uiteindelijk terug kan gaan om mijn land helpen op te bouwen. Doordat mijn ouders altijd hard hebben gewerkt, heb ik de kans gekregen om in het buitenland te studeren.” 

“Toen in april de oorlog begon, was ik net begonnen met mijn scriptie. Mijn ouders moesten vluchten en moesten heel veel geld betalen om voor de hele familie een plek in een bus te krijgen die naar Egypte ging. Daarnaast lag het landelijke betaalsysteem eruit en kregen mijn ouders hun salaris ook niet uitbetaald. Ondertussen moest ik mijn studie en huur betalen en als buitenlandse student mag je niet meer dan 16 uur werken. In mijn hoofd was ik ook bezig met mijn familie, of er ingebroken werd in ons huis en of iedereen wel veilig was. Door de steun van het fonds Studie zonder Grenzen heb ik alsnog mijn aandacht kunnen richten op de tentamens en mijn scriptie. Ik was vooral verrast dat de steun zo snel geregeld was. Ik gun iedereen uit een oorlogsgebied dat ze zo goed geholpen worden, of ze nu uit Oekraïne, Soedan of ergens anders vandaan komen. Voor nu wil ik in Amsterdam blijven. Teruggaan kan nu niet, maar in de toekomst zou ik dat wel willen. Soedan blijft mijn thuis.” 

Over het Fonds Studie zonder Grenzen 

Om wetenschappers en studenten die gevlucht zijn of niet kunnen terugkeren naar hun land van herkomst de kans te bieden hun onderzoek of studie aan de UvA te starten of voort te zetten is het Fonds Studie zonder Grenzen in 2016 ingesteld door twee betrokken schenkers van het AUF.